Ray Tracing ردیابی پرتوی پرطرفدارترین پیشرفت فناوری در چند سال اخیر در بازی است. بازیکنان ناامید هستند که عناوین مورد علاقه خود را با قابلیت های RTX به روز کنند و این نقطه فروش کلیدی برای کارت های گرافیک سری 20 و 30 انویدیا است. هنگامی که ردیابی پرتو به درستی استفاده شود، می تواند کیفیت بی نظیری را در نورپردازی واقعی، سایه های ریخته شده در زمان واقعی و بازتاب های دقیق ارائه دهد.
بنابراین، کدام بازی‌ها از ردیابی پرتو بهتر استفاده می‌کنند؟ اگر شما فردی هستید که می‌خواهید با قدرت این فناوری متقاعد شوید، بازی‌های عالی زیادی وجود دارد که از آن به خوبی استفاده می‌کنند. با این حال، هزینه عملکرد سخت افزار بسیار زیاد است. به هر حال، این فناوری می‌تواند چیزی نزدیک به فوتورئالیسم ارائه دهد، بنابراین این فهرست از توصیه‌ها با این فرض ارائه می‌شود که شما قدرت مدیریت آن را دارید.
در اینجا لیستی از بهترین بازی‌ها برای بازی با ردیابی پرتو، اماده کرده ایم با واریا شاپ همراه باشید.
بررسی بازی Control
کنترل بهترین بازی ردیابی اشعه ای است که می توانید به لطف نحوه تنظیم بازی به بهترین وجهی که این فناوری انجام می دهد، بازی کنید. ردیابی پرتو هنگام کاوش در بیشتر محیط ها به راحتی قابل مشاهده نیست. تفاوت بین “خاموش” و “روشن” اغلب هنگام سوار شدن بر اسب در میان مزارع چمن یا احاطه شده توسط دیوارهای قلعه سنگی نامشهود است.
اما هنگام بازی چیزی به اندازه کنترل، در یک مکان بی پایان که توسط دیوارهای بتنی، کف های مرمری براق، پنجره های فراوان و تکنیک های نورپردازی سورئال غرق شده است، همه اینها کاملاً به هم متصل می شوند تا یک نمایش تصادفی عالی از آنچه ردیابی پرتو می تواند انجام دهد.
این موضوع به محض راه اندازی بازی مشخص می شود. من حتی منطقه شروع را در تصویر بالا ترک نکرده‌ام، و بلافاصله می‌توانید ببینید که چگونه انعکاس‌های ارگانیک روی زمین صحنه‌ای بسیار جذاب‌تر را ایجاد می‌کنند. کنترل دنیایی را ارائه می دهد که به طرز وحشتناکی بهداشتی به نظر می رسد و این به بهترین شکل از طریق ردیابی پرتو نشان داده می شود. این طبقات به تازگی درخشان شده اند و به شما این امکان را می دهند که انعکاس نوری که از راه پله های جلو می آید را به خوبی مشاهده کنید.
هر چند این چیزی بیش از بازتاب است. سایه کنترل با ردیابی پرتوی روشن کاملاً متفاوت است. اکثر بازی‌هایی که من تست ردیابی پرتو را انجام داده‌ام، حداقل پیشرفت‌ها را ارائه می‌کنند، و در برخی موارد، آنقدر جزئی است که اغلب یک اولویت ذهنی است تا یک پیشرفت واضح. اما کنترل به طور کامل این را تغییر می دهد. شیوه ای که بازی با نورپردازی خود مدیریت می کند با ردیابی پرتوی روشن است.
تصویر بالا نشان می دهد که چگونه همه چیز در اتاق با عمق بسیار بیشتری نسبت به ردیابی پرتو سایه می اندازد. قوطی‌ها، پرچم آمریکا، دیوار پشت قفسه، و مجموعه‌ای از کلاسورها در بالا به روشی قانع‌کننده‌تر از بدون آن بیرون می‌آیند. ، و این در تصاویر مقایسه ای بالا به وضوح قابل مشاهده است. علاوه بر این، شیشه عجیب و غریب به نظر می رسد، گویی که حتی در هنگام نگاه کردن به اتاق وجود ندارد. اما به محض اینکه ردیابی پرتو را روشن می‌کنید، انعکاس ظریف همه چیز در طرف مقابل، در کنار خود شخصیت، روشن می‌کند که به چه چیزی نگاه می‌کنید.
بررسی بازی Cyberpunk 2077
Cyberpunk 2077 از نظر گرافیکی بسیار سخت است، به گونه‌ای که کمتر بازی دیگری می‌توانست در رویای آن باشد، و با ردیابی پرتو به حداکثر می‌رسد. اگر سخت افزاری دارید که قادر به اجرای بازی با ردیابی پرتو هستید، کاملاً ارزشش را دارد. بازی بسیار ملموس‌تر به نظر می‌رسد، دارای نورپردازی واقعی، سایه‌های گوشتی است و مهمتر از همه، Night City به نظر می‌رسد که وقتی خورشید غروب می‌کند به درستی می‌درخشد.
این تفاوت‌ها زمانی آشکارتر می‌شوند که نواحی زیر نور خورشید قرار بگیرند. بدون ردیابی پرتو، عمق کمی در سایه هایی که به خیابان های سیمانی برخورد می کنند وجود دارد. در تصویر بالا، کوچه تقریباً به طور کامل در تاریکی بدون ردیابی پرتو فرو رفته است، اما پس از آن، می‌توانید تفاوت‌های عمده‌ای را بین جایی که نور از بالا می‌تابد در مقایسه با نحوه ایجاد سایه‌ها در گوشه‌ها مشاهده کنید. همچنین می‌توانید ببینید که چگونه دوبعدی دریچه و کیسه‌های زباله بدون ردیابی پرتو ظاهر می‌شوند. منظورم این است که فقط به آن صندلی های سمت راست نگاه کنید. تفاوت خیره کننده است
سایه‌هایی که در این زیرگذر کم نور ایجاد می‌شوند، بدون ردیابی پرتوی همگن هستند. همه با هم ترکیب می شوند و بافت های خاصی برای تنظیم نور بسیار پر جنب و جوش به نظر می رسند (به بالای غرفه سمت چپ نگاه کنید). با ردیابی پرتو روشن، جو دست نخورده نگه داشته می شود و در عین حال با سایه های واقعی تر بهبود یافته است. تابلو نئون واقعاً درخشان به نظر می رسد، میزها و صندلی ها به طور یکپارچه به نظر می رسد که انگار بخشی از صحنه هستند، و سایه های پشت پیشخوان عمق بسیار بیشتری را ارائه می دهند.
تصویر بالا یکی از متقاعدکننده‌ترین تجسم‌های ردیابی پرتو در Cyberpunk 2077 است. در حال حاضر ساعت 6 بعد از ظهر در بازی است، و با رسیدن به آن زمان، خورشید شروع به غروب می‌کند و درخشش نارنجی ظریفی به جهان می‌دهد. فراتر از اینکه ردیابی پرتو با انعکاس ها و سایه ها به زیبایی برخورد می کند، رنگ این صحنه به شدت تغییر کرده است. بدون ردیابی پرتو، از دور مشخص نیست که خورشید در حال غروب است. این منطقه مانند یک روز روشن روشن است، اما به محض اینکه ردیابی پرتو را روشن می کنید، کل منطقه در غروب غروب غرق می شود.
مورد توجه raytracing Cyberpunk 2077 در طول شب کمی سخت تر است. حداکثر، خواهید دید که علائم درخشان روشنایی قوی تری ارائه می دهند. در تصویر بالا، می بینید که چگونه نور نئون “Free City Beauty” به قدری قدرتمند است که اسپری گرافیتی نقاشی شده روی فروشگاه را قابل مشاهده می کند. با ردیابی پرتو، تاریک و خنثی شده است، و گرفتن جزئیات را دشوار می کند.
به طور کلی، ردیابی پرتو باعث می شود همه چیز ملموس به نظر برسد. دیدن آن در شب سخت‌تر است، اما شیوه‌ای که سایه‌ها بر روی این ساختمان انداخته می‌شود، آن را بیشتر بیرون می‌آورد. با ردیابی پرتو، تفاوت عجیبی بین خود ساختمان و اشیایی که در سطح آن قرار گرفته اند وجود دارد. واحدهای تهویه مطبوع، خطوط برق و حتی پنجره ها به نظر می رسد که در واقع بخشی از ساختمان نیستند. “دارایی” بودن آنها به دلیل نحوه ایجاد سایه ها واضح تر می شود. اما با ردیابی پرتو، این کار لغو شده و بسیار واقعی تر به نظر می رسد.
روشنایی نورهای شهری در تصویر بالا بیشتر مشهود است. این علامت نیکولا با ردیابی پرتوی درخشان است، اما فقط انعکاسی را در کف و صندلی ها ارائه می دهد. با ردیابی پرتو روشن، کل منطقه روشن می شود. منبع بسیار قوی تر است و حتی اگر شب است، واضح است که این نور غیرطبیعی است. این یک رنگ سفید خشن و روشن است که فضایی واقعاً قدرتمند را برای نشان دادن عجیب و غریب شهر شب فراهم می کند.
هنگامی که به اشیا نزدیک می شوید، آشکار است که این سایه های بهبود یافته چقدر می توانند مهم باشند. این دستگاه خودکار نور مناسبی ندارد، دریچه در پایین سمت چپ به‌طور عجیبی نامناسب به نظر می‌رسد، زنگ‌زدگی لبه‌های آن به سختی قابل مشاهده است، تفاوت بین جلوی روشن‌تر و سمت تیره‌تر آن به سختی قابل‌توجه است و سایه‌های پشت دستگاه‌ها فاقد عمق هستند. . با ردیابی پرتو روشن، همه اینها ثابت می‌شوند. تفاوت رنگ بین رنگ خرد شده و بیت آبی که به سمت بیرون بیرون زده است مشهود است. نه تنها این، خود دستگاه‌های خودکار تفاوت فاحشی در نور در جلو در مقایسه با تاریکی که فضای بین آن و دیوار را اشغال می‌کند، ارائه می‌دهند. واقعاً شگفت‌انگیز است که شهر شب با ردیابی پرتو چقدر بهتر به نظر می‌رسد.
?20 تا از بهترین بازی های ماجراجویی برای گوشی?
بررسی بازی Doom Eternal
Doom Eternal یکی از نمونه‌های مورد علاقه من از ردیابی پرتو است، زیرا id Software این تنظیمات را تا حد زیادی تغییر داد و منجر به تجربه‌ای کاملاً متفاوت می‌شود. رویکرد Doom Eternal به جای داشتن «بازتاب‌های بهبودیافته»، تفاوت بین سکوهای فلزی کاملاً مات و بازتابی آنها مانند آینه است.
به صراحت بگویم، همه از ظاهر آن لذت نخواهند برد. من توصیه می‌کنم قبل از اینکه به آن متعهد شوید، از هر دو حالت بپرید و بین هر یک از آنها جابه‌جا شوید. همه چیز بیش از حد براق و انعکاسی برای برخی جذاب نخواهد بود، و به خصوص در مورد Doom Eternal، ممکن است بیش از حد به نظر برسد.
اما اگر هنوز مطمئن نیستید، اجازه دهید سعی کنم شما را متقاعد کنم: تصاویر بالا این را به خوبی نشان می‌دهند، زیرا در لحظاتی که تعداد زیادی فلز در یک صحنه پیچیده وجود دارد، ردیابی پرتو به عمق بیشتر محیط کمک می‌کند. در حالی که ممکن است جزییات کوچکی به نظر برسد، نورپردازی داخل آن دستگاه خودکار بدون ردیابی پرتو به مراتب سخت‌تر است. چرا آن تکه های فلزی اینقدر درخشان هستند؟ این دیگر مشکلی با ردیابی پرتو روشن نیست.
در این تصویر، تفاوت عظیم در نحوه رفتار راهروها را نیز مشخص می کند. با ردیابی پرتو، کاملا طبیعی به نظر می رسد و به خوبی با مناظر ترکیب می شود. بخشی از آن منعکس کننده لکه های نور خورشید است که از شکافی که موازی با آن است وارد می شود، اما بیشتر آن توسط تاریکی راهرو پوشیده شده است. با این حال، با ردیابی پرتو، کاملاً صاف می شود. آن نور از کجا می آید؟
با این حال، تفاوت زیادی بین هر یک از تنظیمات در اکثر مناطق بازی مشاهده نخواهید کرد. از این گذشته، دنیای Doom Eternal کاملاً از فلز ساخته نشده است. مقدار زیادی گوشت، بتن، چوب و سنگ در محیط‌های آن پراکنده شده است، اما وقتی در یک تونل جهنمی با دیواره‌های فلزی در هر طرف گیر افتاده‌اید، انعکاس کامل موشک‌های شما در هر سطحی که شیاطین را تکه تکه می‌کنند، یک منظره است. برای دیدن
همچنین از انعکاس Doom Slayer که با ردیابی اشعه در آن ظاهر می شود سود می برد. معمولاً اصلاً وجود ندارد، اما اگر به اندازه کافی به هر سطح بازتابنده نزدیک شوید، به سرعت نگاهی اجمالی به خود مرد خواهید داشت.
?100 عدد از بهترین بازی های کامپیوتر سال 2022?
بررسی بازی Marvel’s Spider-Man: Remastered
Marvel’s Spider-Man: Remastered به زمان کمی نیاز داشت تا مشکلات مربوط به عملکرد خود را برطرف کند، اما پس از یک سری به روز رسانی، این یک بازی است که کاملاً از RTX به نفع خود استفاده می کند. شهر نیویورک به گونه‌ای زنده می‌شود که در PS4 امکان‌پذیر نبود، و حتی اگر روی PS5 بازی می‌کنید، این تجربه با نرخ فریم کمتر یا وفاداری گرافیکی پایین‌تر کاهش می‌یابد.
وقتی برای اولین بار Spider-Man: Remastered را روی رایانه شخصی راه اندازی کردم، از صاف بودن وصف ناپذیر شهر نیویورک گیج شدم. من برای گذاشتن انگشت خود روی مشکل مشکل داشتم، زیرا چیزی در مورد آن به نظر من “ساختگی” بود، که برعکس چیزی است که هنگام بازی آن در PS4 به یاد می‌آورم. تغییر وضعیت ردیابی پرتو به طور کامل این را تغییر داد. قبل از آن، متوجه کمبود عمق در سایه هر درخت، پنجره آسمان خراش و گودال خیابان شدم. و بعد، مثل این بود که دنیا از حالت بی‌سایه به درستی تبدیل شد.
در تصویر بالا، مرد عنکبوتی را می‌بینیم که در شهر در حال چرخش است، و با ردیابی پرتو، هر پنجره رنگ متفاوتی به خود می‌گیرد که بسته به آنچه در اطراف آن است تغییر می‌کند (قدرت بازتاب‌ها). اما با ردیابی پرتو، اغلب همگن است. شما می توانید این را به وضوح در سمت راست ترین بخش تصویر ببینید: با ردیابی پرتو، هر پنجره و در سیاه است، اما با روشن بودن آن، می توانید قسمت هایی از آن را در رنگ طلایی خورشید و رنگ آبی روشن ببینید. از آسمان
خودروها تفاوتی ندارند، اگرچه این تغییر چندان محسوس نخواهد بود. تصویر بالا نشان می دهد که چگونه انعکاس روی کاپوت، بالا و جلو پنجره این خودروی سفید براق با ردیابی پرتو مشخص تر است. با ردیابی پرتو، بازتاب ها هنوز وجود دارند، اما به وضوح کمی کمتر ارگانیک به نظر می رسند.
تاب خوردن مرد عنکبوتی در کنار یک سری بزرگ از پنجره های آسمان خراش نیز این تفاوت عظیم را آشکار می کند. بدون ردیابی پرتو، انعکاس روی این ساختمان مانند یک تصویر صاف به نظر می رسد که در امتداد سطح آن چسبانده شده است. ردیابی پرتو به آن شخصیت بسیار بیشتری می بخشد و نشان می دهد که هر ساختمانی که در آن منعکس می شود یک شی سه بعدی است.
?بهترین بازی های PS4 در سال 2022?
بررسی بازی Honorable Mention: Portal
پورتال با RTX هنوز اینجا نیست، بنابراین نمی‌توانیم آزمایش‌های خود را برای نشان دادن ایده جالب ارائه کنیم. بالاخره در ماه نوامبر می‌توانیم خودمان آن را تجربه کنیم. در حال حاضر، تریلر کوتاه آن نشان می دهد که چرا باید هیجان زده باشید. ممکن است از ظاهر بازی با ردیابی پرتوها خوشتان نیاید، اما برای لحظه ای از زیبایی شناسی غافل شوید و بیایید بررسی کنیم که این فناوری در بازی هایی مانند Portal چقدر می تواند تأثیرگذار باشد.
در تصویر بالا، درگاه آبی رنگ در نقطه ای به انتخاب بازیکن قرار گرفته است. درگاه دیگر روبروی چیزی است که درخشش شدید نارنجی را ساطع می کند و باعث می شود که نور از طریق خود درگاه آبی ظاهر شود و روی دیوار سمت چپ آن منعکس شود. اساساً، پورتال با RTX زمین بازی درخشانی را برای بازیکنان ایجاد می‌کند تا قدرت ردیابی پرتو و نحوه ایجاد سایه و بازتاب آن را در زمان واقعی تجربه کنند.
این تریلر همچنین یک منبع نور شناور را به نمایش می‌گذارد که از میان این پورتال‌ها عبور می‌کند و در عین حال روی هر شیئی که با آن برخورد می‌کند سایه می‌اندازد. این ویژگی نور خود را حتی در حین پرتودهی از خود پورتال حفظ می‌کند، که یک نمایش عالی در مورد آنچه RTX می‌تواند انجام دهد، می‌سازد. با آنچه پورتال در ابتدای راه‌اندازی انجام داد، که به ما نشان می‌داد تا چه حد می‌تواند با آزمایش‌های فیزیک پیش رود، تفاوت چندانی ندارد، نسخه RTX نشان می‌دهد که ردیابی پرتو در زمان واقعی چقدر می‌تواند قدرتمند باشد.
پورتال با RTX از طریق قدرت RTX Remix امکان پذیر شده است، سیستم جدیدی که توسط خود انویدیا پشتیبانی می شود و به موددرها اجازه می دهد تا ردیابی پرتو، بهبود بافت هوش مصنوعی و DLSS 3 را برای اصلاح محیط های درون بازی اعمال کنند. این بیشتر بازی‌های قدیمی را هدف قرار داده است، اما به نظر می‌رسد که می‌تواند صنعت مودینگ را به روش‌های هیجان‌انگیزی به جلو سوق دهد.
?بهترین بازی های واقعیت مجازی در سال 2022?
بررسی بازی Honorable mention: Resident Evil Village
Resident Evil Village بدون ردیابی اشعه فوق‌العاده به نظر می‌رسد، بنابراین لازم نیست با تنظیمات آن بازی کنید. اما آنچه ray tracing اضافه می کند کاملاً ارزشش را دارد اگر از قابلیت های سخت افزاری برخوردار باشید. اگر می خواهید بازی کمی گرمتر و نور طبیعی تری داشته باشد، حتما باید آن را روشن کنید.
تصویر بالا این را به زیبایی نشان می دهد. نمی توان انکار کرد که هر دو تصویر فوق العاده به نظر می رسند، اما اگر از نزدیک به سقف و گوشه ها و گوشه های کوچک اتاق رز نگاه کنید، ردیابی پرتو این فضا را به خوبی روشن نگه می دارد. بدون ردیابی اشعه، گوشه ها بسیار تاریک هستند و حتی خود تخت خواب نیز به جای بازتاب نور، آن را جذب می کند.
این را می توانید در آشپزخانه نیز ببینید. بدون ردیابی پرتو، اجاق گاز به سختی قابل مشاهده است: کاملاً در تاریکی پوشیده شده است و یخچال آنقدر صیقلی به نظر می رسد که نمی تواند یک شی واقعی باشد. توستر و کیسه آرد نیز به سختی قابل مشاهده هستند، در حالی که جزیره آشپزخانه در پایین آن دارای درخشش ناخوشایندی است. Ray Tracing همه اینها را برطرف می‌کند، و اگرچه تفاوت‌ها زیاد نیستند، اما همچنان ارزش بازی کردن به این روش را دارد.
اشاره های بی شرمانه
هر بازی‌ای که با ردیابی پرتوی «تقویت‌شده» باشد، از طرف مقابل بهتر از قبل به نظر نمی‌رسد. گاهی اوقات، نورپردازی واقع گرایانه می تواند باعث شود که یک بازی، به خصوص اگر بازی قدیمی تر باشد، به یک هیولا وحشتناک تبدیل شود. علاوه بر این، بازسازی یک بازی با RTX اغلب می‌تواند منجر به گرفتن آزادی‌های هنری در نسخه جدید شود، مواردی که عناصر اصلی طراحی را قربانی می‌کنند که باعث برجسته شدن نسخه اصلی می‌شود.
یکی دیگر از مشکلات رایج مربوط به واژگونی تنظیمات RTX است تا آنها را برای نمایش فناوری آشکارتر نشان دهند. به عنوان مثال، هرچه یک قطعه فلز بازتابش بیشتری داشته باشد، تشخیص تفاوت‌ها با RTX آسان‌تر است. هر چه منبع نور روشن‌تر باشد، سایه‌ها واضح‌تر در صحنه ظاهر می‌شوند. اگر این تنظیمات را در سطوح ملایم نگه دارید، برای کاربران دشوار خواهد بود که تفاوت بین روشن یا خاموش کردن RTX را ببینند.
اما این چیزی نیست که ما می‌خواهیم: ما نمی‌خواهیم بازی‌هایی که به طور مصنوعی بازتاب مواد، روشنایی منابع نور یا شدت سایه‌ها را افزایش دهند، فقط برای اینکه به ما نشان دهند RTX کار می‌کند. ردیابی پرتو باید اهداف محیط را تحسین کند، نه بر آن غلبه کند. در اینجا چند بازی وجود دارد که به خوبی از عهده این کار بر نمی آیند و در نتیجه بدتر به نظر می رسند.
بررسی بازی Quake II RTX
Quake II RTX یک کیسه ترکیبی است: پس از آزمایش نسخه RTX آن به مدت یک ساعت، متوجه شدم که برخی صحنه‌ها به‌طور قابل توجهی بدتر به نظر می‌رسند و جو را کاملاً تخریب می‌کنند، عناصر کلیدی زیبایی‌شناسی نسخه اصلی را نادیده می‌گیرند، یا فقط شبیه یک بازی کاملاً متفاوت به نظر می‌رسند. از سوی دیگر، برخی از صحنه‌ها به زیبایی نورپردازی می‌شدند و برخی دیگر حتی فضایی منحصربه‌فرد داشتند که در نسخه اصلی وجود نداشت.
تصویر بالا لحظه ای را نشان می دهد که Quake II RTX در بهترین حالت خود قرار دارد. نورهای قرمز فوق العاده به این منطقه فضایی خشن می دهد و انعکاس کامل روی آب تقریباً سورئال است. نحوه چرخش هر سایه در اطراف ستون های فلزی، مستقیماً از یک بازی ترسناک است و کاملاً عالی به نظر می رسد.
اما در بدترین حالت، بسیاری از انتخاب های طراحی مشکوک در اینجا وجود دارد. Quake II RTX، بنا به دلایلی، یک مجموعه قابل توجه موجود در نسخه اصلی را نادیده می گیرد: آسمان دلخراش، کابوس وار و زرشکی. در عوض، نسخه RTX دارای یک اسکای باکس شنی عمومی و مجموعه ای از کوه های صخره ای قهوه ای در جای خود است. این احتمالاً برای این است که اطمینان حاصل شود که نور سطح به شدت قرمز نیست، اما صادقانه بگویم، اینها از نوع مسائلی هستند که هنگام برخورد با نورپردازی واقع گرایانه مطرح می شوند: انتخاب هنری برای جهنمی نگه داشتن آن آسمان صحنه کاملاً متفاوتی را تداعی می کند. با نورهای مختلف هنگام استفاده از ردیابی پرتو. اگر منبع نور شما قرمز تیره اما روشن است، احتمالاً محیط با آن درخشش زرشکی غرق شده است. این احتمالاً برای توسعه دهندگان ارزش مبادله را نداشت (اگرچه من دوست داشتم ببینم چگونه به نظر می رسد) بنابراین منجر به تکرار خنثی تر شد.
در تصویر بالا، هر دیوار شبیه کروم هایپرفلکتیو به نظر می رسد. چرا این دیوارها اینقدر براق هستند؟ آنها قرار است در اصل زنگ زده و کثیف باشند، اما بنا به دلایلی، با RTX روی آن زیبا شده و تازه جلا داده شده اند. واضح است که انتخاب های طراحی مانند این به عنوان فشاری برای نشان دادن بازتابی ردیابی پرتو انجام می شود. در حالی که مطمئناً این کار را به خوبی انجام می دهد، هنوز هم به نظر می رسد یک مزخرف است.
بررسی بازی Minecraft
بازی Minecraft سخت است. از یک طرف، استقبال از اجرای ردیابی پرتو آن به طور گسترده ای مثبت بوده است، و سخت است که انکار کنیم که این فناوری در لحظات خاص جالب به نظر می رسد. با این حال، من قویاً معتقدم که نحوه استفاده از ردیابی پرتو در اینجا به شدت با زیبایی شناسی Minecraft در تضاد است و منجر به دنیایی می شود که بیش از حد نوردهی شده، بی دست و پا و مصنوعی به نظر می رسد. این یکی از نمونه های کمتر مورد علاقه من از ردیابی پرتو است.
بافت‌های خاصی با ردیابی پرتو بیشترین آسیب را می‌بینند، زیرا به کوچک‌ترین گوشه‌ها و شکاف‌های بافت‌هایی که به آن بلوک نگاشت شده‌اند، سایه‌های «واقع‌گرایانه» داده می‌شود. این کاملاً غیر خدایی به نظر می رسد، زیرا تلاش می کند جلوه ای سه بعدی عجیب و غریب به آنها بدهد. تصور اینکه چگونه استفاده از چنین فناوری نورپردازی پیشرفته ای در دنیایی بلوک با هزاران بافت مسطح در نهایت خوب به نظر می رسد، دشوار است.
نوردهی بیش از حد بزرگ‌ترین مشکل Minecraft RTX است. در نور مستقیم خورشید، بلوک ها دارای درخشندگی کورکننده هستند. منابع نور به طور کلی به طور قابل توجهی قوی تر از آنچه به طور معمول به نظر می رسد هستند. به‌دلیل مسطح بودن Minecraft، به ندرت سایه‌ها ایجاد می‌شوند (مگر اینکه یک شهر زیبا و پیچیده ساخته‌اید)، و حتی وقتی هم هستند، احساس خوبی ندارند.
خیره شدن به یک پلکان صاف که کاملاً با نور خورشید روشن شده است، بسیار عجیب است. واقعی به نظر نمی رسد حتی پله های موجود در تصویر بالا بیش از هر چیز دیگری صاف هستند. مطمئناً، شاید سایه زدن در Minecraft معمولی غیرواقعی باشد، اما سبک آن جذاب است. نگاه کردن زیاد نیست.
Minecraft همیشه یک بازی بوده است که به این تنهایی غیرقابل توضیح می بالد. شما می توانید یک شهر زیبا خلق کنید، اما کمبود مردم، بیابان آرام، و موسیقی متن آرامش بخش به این حس کمک می کند که شما تنها ساکن جهان هستید. من لزوماً نمی گویم که تلاش برای Minecraft RTX برای یک حال و هوای متفاوت اشتباه است. بیشتر این است که آنچه که برای به دست آوردن ردیابی پرتو قربانی می کند، ارزشش را ندارد. استفاده از نورپردازی واقعی در هر بازی کارساز نیست.
تصویر بالا تفاوت های سبک را به خوبی نشان می دهد. نسخه RTX یک اتاق کوچک را به نمایش می گذارد که تنها با یک رگه کوچک از نور خورشید در گوشه ای روشن شده است. با این حال، دقیقاً همان تصویر نشان می دهد که چگونه این دو فانوس به عنوان منبع نور عمل می کنند. نقطه‌ای که قبلاً توسط خورشید روشن می‌شد اکنون در سایه قرار گرفته است، اما بسیار گرمتر به نظر می‌رسد. اتکای Minecraft به نور ملایم برای فضای آن بسیار مهم است، و این چیزی است که نسخه RTX کاملاً اشتباه می‌کند.
با این حال، من در طول آزمایش خود کاملاً از Minecraft RTX متنفر نبودم. در حین کاوش در خیابان‌های یک شهر سایبرپانک، متوجه شدم که به مجموعه‌ای از ساختمان‌ها نگاه می‌کنم که مجموعه‌ای از رنگ‌های منحصربه‌فرد را منعکس می‌کنند که قبلاً وجود نداشت. تصویر بالا همچنان مانند Minecraft به نظر می رسد، فقط با نورپردازی جوی بیشتری که بین طرفین هر ساختمان پیچیده است. خاموش کردن ردیابی پرتو آن را کسل کننده تر کرد. لحظاتی مانند این موارد مفید بودن Minecraft RTX را نشان می‌دهند: اگر قصد ساختن شهری آینده‌نگر را دارید، احتمالاً از نورهای روشن‌تر لذت خواهید برد.
