معرفی بازی The God Slayer؛ از دنیای فانتزی تا نبرد با خدایان روی PS5 و PC

بازی The God Slayer یکی از تازه‌ترین پروژه‌های استودیوی Pathea Games است؛ همان تیمی که با My Time at Portia و Sandrock شناخته شد، اما این‌بار رفته سراغ یک اکشن نقش‌آفرینی کاملاً متفاوت و جاه‌طلبانه. بازی برای انتشار روی PS5، ایکس‌باکس سریز و PC در نظر گرفته شده و زمان عرضه‌اش حوالی ۲۰۲۷ اعلام شده است.

از همان روز معرفی، توجه‌ها بیشتر از خودِ اطلاعات بازی، به فضا و حال‌وهوای آن جلب شد؛ دنیایی فانتزی با الهام از اسطوره‌های شرقی، موجودات عظیم و نیمه‌خدایی، و قهرمانی که وسط یک نبرد بزرگ بین انسان‌ها و موجودات آسمانی قرار می‌گیرد. همه‌چیز نشان می‌دهد که The God Slayer قرار است یک اکشن‌ RPG جهان‌باز با تمرکز روی مبارزه، اکتشاف و پیشرفت شخصیت باشد.

در این مقاله سراغ تمام چیزهایی می‌رویم که تا امروز درباره بازی منتشر شده؛ از تیم سازنده و داستان و دنیای بازی گرفته تا گیم‌پلی، مبارزات و فناوری‌هایی که قرار است تجربه نهایی را بسازند. اگر بازی‌های دیگه هم دنبالت هستن، می‌تونی یک نگاه به خدمات سایر بازی‌ها بندازی؛ اونجا دسته‌بندی کامل‌تری از بقیه بازی‌ها هست.

استودیو سازنده و روند معرفی بازی The God Slayer

استودیوی Pathea Games همیشه با یک تصویر مشخص شناخته می‌شد: بازی‌های آرام، رنگی و پر از حس زندگی. اما معرفی The God Slayer مثل این بود که همین تیم تصمیم گرفته باشد یک‌باره از فضای مزرعه و شهرهای کوچک جدا شود و برود سراغ جهانی تاریک، خشن و پر از قدرت‌های ماورایی. همین تغییر مسیر باعث شد نگاه‌ها خیلی زود سمت پروژه جدیدشان برگردد.

ماجرا از جایی شروع شد که سونی در قالب China Hero Project چند بازی درحال‌توسعه را معرفی کرد و The God Slayer یکی از چشمگیرترین آن‌ها بود. این برنامه درواقع یک شتاب‌دهنده است برای استودیوهای چینی که ایده‌های بزرگ دارند اما نیاز به حمایت مالی و فنی. قرار نیست هر پروژه‌ای وارد این برنامه شود؛ معمولاً بازی‌هایی انتخاب می‌شوند که از نظر مقیاس و کیفیت بالقوه، توان رقابت جهانی داشته باشند. به همین خاطر اسم Pathea کنار این لیست کمی غافلگیرکننده بود و کمی هم امیدوارکننده.

در همان رویداد معرفی، یک نکته سریع خودش را نشان داد:
این بازی قرار نیست یک پروژه کوچک باشد.
گرافیک‌ها، طراحی محیط و سبک مبارزه‌ای که نشان دادند، همه حکایت از جاه‌طلبی داشت. حتی اگر چیزی از داستان نمی‌گفتند، همین چند صحنه کافی بود تا بفهمی تیم سازنده دارد روی عنوانی کار می‌کند که برایش اهمیت زیادی قائل است.

بعد از آن، اطلاعات پراکنده‌ای از طریق کانال‌های مختلف منتشر شد و مشخص شد Pathea سال‌هاست روی این ایده کار می‌کند. یعنی بازی از آن پروژه‌هایی نیست که در چند ماه شکل گرفته باشد؛ پشتش طرح اولیه، بازنویسی، طراحی هنری، تست‌های کوچک و کلی کار ریز و درشت وجود دارد.

یک نکته مهم هم این بود که بازی فقط برای PS5 معرفی نشده بود؛ خیلی زود مشخص شد قرار است روی Xbox Series و PC هم بیاید. این یعنی سازنده خودش را محدود به یک جامعه کوچک نکرده و از همان ابتدا به بازار جهانی فکر کرده. برای عنوانی که چنین مقیاسی دارد، این تصمیم منطقی و حتی ضروری است.

در نهایت، تاریخ انتشار تقریبی ۲۰۲۷ اعلام شد. عدد بزرگی است و شاید کمی دور به نظر برسد، اما معمولاً بازی‌هایی که این‌قدر زود معرفی می‌شوند و بازه بلندمدت می‌گیرند، دو حالت دارند:
یا پروژه‌ای بسیار بزرگند، یا تیم سازنده نمی‌خواهد هیچ‌چیزی را نیمه‌کاره ارائه دهد.
با توجه به سابقه Pathea، احتمال دوم به واقعیت نزدیک‌تر است.

داستان و دنیای بازی The God Slayer

دنیای The God Slayer از همان ابتدا نشان می‌دهد که قرار نیست با یک فانتزی ساده طرف باشیم. همه‌چیز حول یک درگیری قدیمی شکل گرفته: خدایانی که خودشان را صاحب قدرت می‌دانند و انسان‌هایی که تازه فهمیده‌اند می‌توانند بخشی از این قدرت را به دست بگیرند.

در مرکز این جهان موجوداتی به نام Celestials قرار دارند؛ خدایانی که سال‌ها چرخه مرگ و زندگی را کنترل کرده‌اند و «چی»‌— انرژی درونی موجودات — را برای حفظ قدرت‌شان جذب می‌کنند. همه‌چیز تا زمانی طبق نظم همیشگی پیش می‌رود که گروهی از انسان‌ها متوجه می‌شوند می‌توانند همین انرژی را به شکل دیگری استفاده کنند. این افراد بعدها به نام Elemancer شناخته می‌شوند؛ کسانی که توانایی کنترل عنصرهایی مثل آتش، آب، خاک، فلز و چوب را پیدا می‌کنند.

مشکل از همین‌جا شروع می‌شود. خدایان این اتفاق را نوعی سرپیچی می‌بینند و تصمیم می‌گیرند واکنش نشان دهند. شبی که بعدها با نام God Fall در تاریخ بازی ثبت شد، Celestials به پادشاهی «ژو» حمله می‌کنند، پادشاه را می‌کشند و تعداد زیادی از Elemancerها را از بین می‌برند. همان شب، زندگی قهرمان داستان هم زیرورو می‌شود.

شخصیت اصلی بازی چِنگ است؛ کسی که خانواده و همه چیزش را در جریان همین حادثه از دست می‌دهد. او یکی از بازمانده‌هاست؛ انسانی که قدرت عنصرها را در خودش دارد و می‌خواهد پاسخ این بی‌عدالتی را بدهد. مسیر او فقط انتقام نیست؛ این یک تلاش برای بازگرداندن تعادل و شکستن سلطه‌ای است که قرن‌ها بدون چالش ادامه داشته.

دنیای بازی ترکیبی از معماری‌های شرقی، فضای نیمه‌تاریک فانتزی و موجودات ماورایی است. شهرها و روستاها پر از نشانه‌های فرهنگ شرقی هستند، اما همه‌چیز با یک لایه جادویی و رازآلود پوشیده شده؛ طوری که حس می‌کنی هر سازه، هر نماد و هر کوچه، ریشه‌ای در یک افسانه قدیمی دارد.

این جهان فقط زیبا نیست؛ تنش در آن موج می‌زند. نشانه‌های فروپاشی حکومت‌ها، ترس مردم عادی، گروه‌هایی که دنبال قدرت‌اند و مکان‌هایی که سال‌ها زیر سایه خدایان بوده‌اند، همه کنار هم یک فضای پر از تنش ساخته‌اند. در عین حال، عنصرهای طبیعی — آب، آتش، خاک و… — فقط بخشی از مبارزه نیستند؛ در محیط و معماها و حتی داستان نقش دارند.

هسته اصلی روایت روی مفاهیمی مثل قدرت، انتخاب و آزادی می‌چرخد. چنگ تنها یک جنگجو نیست؛ او نماد انسانی است که می‌خواهد ثابت کند جهان تنها متعلق به موجودات آسمانی نیست. همین ترکیب انتقام شخصی و مبارزه برای یک هدف بزرگ‌تر، داستان بازی را از کلیشه‌های معمول جدا می‌کند.

گیم‌پلی، سبک مبارزه و قدرت‌های عنصری در The God Slayer

اگر بخواهیم بفهمیم The God Slayer دقیقاً چه جور تجربه‌ای قرار است باشد، باید سراغ گیم‌پلی برویم؛ جایی که بازی از یک «ایده جذاب» تبدیل می‌شود به چیزی که بازیکن واقعاً لمسش می‌کند. سازنده‌ها از همان ابتدا گفته‌اند با یک اکشن نقش‌آفرینی جهان‌باز طرف هستیم؛ اما این فقط تیتر کلی ماجراست. چیزی که بازی را متفاوت می‌کند، سیستم مبارزه و ترکیب قدرت‌های عنصری است.

شروع ماجرا از مبارزه‌های نزدیک

در نگاه اول، مبارزه‌ها شبیه یک اکشن سوم‌شخص سریع و پرضربه هستند؛ همان سبکی که بیشتر روی زمان‌بندی، جاخالی و ضدحمله تأکید دارد. حرکات چنگ ساده نیستند؛ مبارزه‌ها ترکیبی از ضربات سبک، سنگین، فنون خاص و استفاده آزاد از قدرت‌های جادویی هستند. از آن مدل مبارزه‌هایی که اگر فقط دکمه‌ها را شانسی بزنی، پنج ثانیه بیشتر دوام نمی‌آوری.

سازنده‌ها گفته‌اند چنگ در ابتدا یک جنگجوی معمولی است و با پیشرفت داستان مهارت‌های بیشتری یاد می‌گیرد. یعنی مبارزه‌ها از حالت ابتدایی و ساده شروع می‌شوند و کم‌کم لایه‌دارتر می‌شوند؛ چیزی شبیه پلی میان اکشن محض و سیستم RPG.

سیستم عنصرها؛ قلب گیم‌پلی

بخش جذاب ماجرا همین‌جاست. در دنیای بازی پنج عنصر اصلی وجود دارد:
آتش، آب، خاک، فلز و چوب.

هرکدام رفتار و کاربرد خودش را دارد.
مثلاً:

• آتش برای آسیب‌زدن سریع و حمله‌های تهاجمی

• آب برای کنترل میدان و قطع کردن قدرت‌های دشمن

• خاک برای دفاع و ایجاد مانع

• فلز برای حمله‌های سنگین و ترکیب با ضربات فیزیکی

• چوب برای نیروی زندگی و بازیابی

این‌ها فقط یک «افکت تصویری» نیستند. رفتارشان با محیط، دشمنان و حتی با همدیگر فرق دارد. اگر دشمنی از آتش ساخته شده باشد، آبی که استفاده می‌کنی واقعاً روی او اثر می‌گذارد. اگر زمینی گلی یا قابل تغییر باشد، عنصر خاک روش تأثیر دارد. این یعنی بازی از قدرت‌ها فقط برای زرق‌وبرق استفاده نمی‌کند؛ عنصرها بخشی از «منطق جهان» هستند.

نکته مهم‌تر این‌که قدرت‌ها را می‌توان ترکیب کرد.
برای مثال:
آتش + فلز = ضربه‌های انفجاری
آب + چوب = بازیابی هم‌زمان
خاک + آتش = موج حرارتی سنگین

این ترکیب‌ها باعث می‌شوند دو بازیکن با سبک کاملاً متفاوتی بازی را تجربه کنند.

دشمنان؛ از سربازهای ساده تا موجودات شبه‌خدایی

دشمن‌های معمولی در بازی ساختار مشخصی دارند؛ بعضی‌ها سریع‌اند، بعضی‌ها با سپر جلو می‌آیند و بعضی‌ها از راه دور آزار می‌دهند. اما اصل کار روی Boss Fightها است؛ موجوداتی که بیشتر شبیه خدایان کوچک یا نگهبان‌های آسمانی هستند. مبارزه با آن‌ها وقت و تمرکز می‌خواهد و معمولاً یک الگوی رفتاری مشخص دارند که باید باز کنی.

در چند تصویر اولیه، موجوداتی دیده می‌شوند که نصف بدن‌شان شبیه انسان است، نصف دیگر مثل یک مجسمه باستانی زنده شده. همین طراحی‌ها نشان می‌دهد با چیزی معمولی طرف نیستیم.

دنیای باز؛ فقط برای گشت زدن نیست

گشت‌وگذار در دنیا بخش بزرگی از تجربه است. سازنده‌ها قول داده‌اند محیط‌ها فقط «زیبا» نباشند؛ هر منطقه شخصیت و کاربرد خودش را دارد.
جنگل‌های عمیق، شهرهای باستانی، معابد آسمانی، دشت‌های ساکتِ قبل از طوفان… هر جا که می‌روی احتمال دارد یک تکه داستان، یک دشمن خاص یا یک یادگیری جدید در انتظارت باشد.

پیشرفت شخصیت؛ قفل‌کردن نقش تو در دنیا

رشد چنگ فقط بالا رفتن قدرت نیست. هر عنصر مسیر ارتقای خودش را دارد و انتخاب‌های بازیکن تعیین می‌کند که او بیشتر به چه سمتی برود:

• جنگجو

• جادوگر عنصری

• ترکیبی از هر دو

این سیستم باعث می‌شود بازیکن بتواند چنگ را مطابق شخصیت خودش بسازد.

گرافیک، طراحی هنری و فضای بصری The God Slayer

چیزی که در نگاه اول از The God Slayer توی ذهن می‌ماند، نه شمارۀ نسخه موتور بازی است و نه اسم تکنولوژی‌های ریز و درشت. اولین ضربه را فضای هنری می‌زند. همان تصویرهایی که از دور فریاد می‌زنند «این دنیا یک‌جور خاص ساخته شده، نه با عجله.»

طراحی هنری بازی به‌وضوح الهام زیادی از شرق باستان گرفته، اما نه به آن شکل که شبیه کار تاریخی باشد. بیشتر شبیه یک «شرق خیالی» است؛ ترکیبی از معماری سنتی، افسانه‌ها، روحانیت شرقی و تخیل مدرن. مثلاً ممکن است یک معبد شبیه سازه‌های قدیمی چینی باشد، اما وسطش توده‌ای از انرژی سبزرنگ بچرخد یا دورش موجوداتی پرسه بزنند که انگار از دل افسانه بیرون آمده‌اند.

فضای بازی به سمت تاریکی کنترل‌شده می‌رود؛ نه آن تاریکی افسرده‌کننده، بلکه از جنس دنیایی که حس می‌کنی زیر پوسته‌اش چیزی ناآرام جریان دارد. نورپردازی‌ها همین حس را تقویت می‌کنند. در تصاویر فعلی، نور معمولاً از یک جهت مشخص وارد صحنه می‌شود و روی جزئیات لباس‌ها و سلاح‌ها می‌لغزد؛ طوری که انگار جهان قرار نیست ساکت و بی‌جان باشد.

طراحی دشمن‌ها و موجودات هم دقیقاً همین سبک را ادامه می‌دهد. بعضی‌ها ظاهر انسانی دارند اما در نگاه اول مشخص است که «کاملاً انسان» نیستند. بعضی دیگر شبیه مجسمه‌هایی هستند که زنده شده‌اند؛ سنگی، ترک‌خورده، سنگین و در عین حال خطرناک. همین تضاد بین زنده و بی‌جان، طبیعی و مصنوعی، بازی را از نظر سبک بصری جالب می‌کند.

اما یکی از مهم‌ترین بخش‌ها قدرت‌های عنصری است. وقتی بازی حول عنصرها می‌چرخد، جلوه‌های بصری هم اهمیت بیشتری پیدا می‌کنند. آتش فقط یک افکت نارنجی نیست؛ موج می‌خورد، روی زمین رد می‌گذارد و بخشی از محیط را روشن می‌کند. آب فقط یک بافت آبی نیست؛ روی زمین پخش می‌شود و انعکاس دارد. حتی ضربه‌های خاک و فلز هم حس وزن و تاثیر دارند؛ مثل این‌که زمین واقعاً زیر پایت تکان می‌خورد.

دنیای بازی هم زیبایی خودش را دارد:
– شهرهای شلوغ و پرجزئیات
– جنگل‌هایی که نور بین شاخه‌ها می‌چرخد
– معابد بلند و پررمزوراز
– دشت‌هایی که در سکوت، چشم‌اندازی بزرگ رو می‌کنند

این‌ها فقط «پس‌زمینه» نیستند. هرجا می‌روی، حس می‌کنی جایی هستی که تاریخ داشته و اتفاقی در آن افتاده؛ نه یک محیط خالی طراحی‌شده برای پر کردن نقشه.

در مجموع، گرافیک و طراحی هنری The God Slayer از آن جنس کارهایی است که حتی اگر گیم‌پلی‌اش را ندانیم، باز هم کنجکاو می‌شویم ببینیم داخل این دنیا چه می‌گذرد. بازی فعلاً در مراحل توسعه است و احتمالاً نسخه نهایی بهتر شود، اما همین اولین نگاه هم نشان می‌دهد تیم سازنده تلاش کرده جهانی بسازد که «هویت» داشته باشد؛ نه صرفاً زیبایی سطحی.

جهان‌باز، اکتشاف و ساختار دنیای The God Slayer

The God Slayer خودش را یک بازی «جهان‌باز» معرفی کرده؛ اما این فقط یک عبارت تبلیغاتی نیست. وقتی به تصاویر و اطلاعات رسمی نگاه می‌کنی، خیلی زود متوجه می‌شوی که بازی می‌خواهد نوعی آزادی عمل بدهد که بیشتر شبیه سفر است تا یک مسیر خطی.

یک جهان بزرگ با حس واقعیِ فاصله و وسعت

دنیای بازی از چند منطقه بزرگ تشکیل شده که هرکدام سبک، حال‌وهوا و حتی قوانین طبیعی خودش را دارند. مثلاً:
– منطقه‌ای که ریشه در جنگل‌های افسانه‌ای دارد و همه‌چیز از رطوبت و مه饱 شده
– شهرهایی که فرهنگ شرقی در آن موج می‌زند؛ ساختمان‌های چوبی، سقف‌های بلند و بازارهای شلوغ
– مناطق خرابه و متروک که بعد از حمله خدایان نابود شده‌اند
– معابد آسمانی که معماری‌شان مشخصاً برای انسان ساخته نشده

این‌ها فقط «نقشه» نیستند؛ هر منطقه حس خودش را دارد. وقتی وارد یک محیط تازه می‌شوی، از رنگ‌ها گرفته تا شکل زمین و دشمن‌هایی که پیدا می‌شوند، همه چیز متفاوت می‌شود.

اکتشاف؛ چیزی فراتر از غارت صندوق‌ها

خیلی از بازی‌های جهان‌باز فقط بهت می‌گویند «این نقطه را برو، یک آیتم بردار، برگرد». اما در God Slayer به نظر می‌رسد اکتشاف بخش جدی‌تری از تجربه است. دلیلش هم مشخص است:
قدرت‌های عنصری به تو اجازه می‌دهند با محیط تعامل واقعی داشته باشی.

مثلاً:
– با عنصر خاک می‌توانی مسیرهایی بسازی که در حالت عادی وجود ندارند
– آب می‌تواند راه پنهانی را آشکار کند یا دشمنی را از جایگاهش بیرون بکشد
– آتش می‌تواند دروازه‌های قدیمی را پاکسازی کند یا مسیرهای تاریک را روشن کند

این یعنی محیط فقط برای تماشا نیست؛ باید باهاش کار کنی.

مأموریت‌ها؛ فقط «برو و بکش» نیست

الان هنوز مأموریت‌های بازی معرفی نشده‌اند، اما از صحبت‌های سازندگان و ساختار داستان مشخص است که مأموریت‌ها دو دسته‌اند:

۱. مأموریت‌های داستانی (Story Missions)
در این بخش‌ها بیشتر با درگیری انسان و خدایان سروکار داری. از تصمیم‌های چنگ، از گذشته‌اش، از روابطش با گروه‌های مختلف. مأموریت‌ها احتمالاً سینمایی و پرجزییات‌اند.

۲. مأموریت‌های فرعی (Side Quests)
چیزی که احتمالاً بازی را جذاب‌تر می‌کند همین‌ها هستند. چرا؟
چون دنیای بازی درباره درگیری مردم با قوانین آسمانی است؛ یعنی هزار داستان کوچک در گوشه‌وکنار نقشه وجود دارد. از دهکده‌هایی که هنوز زیر سایه ترس زندگی می‌کنند تا افرادی که قدرت عنصر در وجودشان بیدار شده اما نمی‌دانند چگونه کنترلش کنند.

این مأموریت‌ها معمولاً باعث می‌شوند هم XP بگیری، هم بخش‌های جدیدی از دنیا را بشناسی.

ساختار کلی دنیا؛ دنیایی با زخم‌های قدیمی

در تصاویر فعلی، خیلی جاها رد تخریب و جنگ دیده می‌شود. این یعنی بازی یک جهان تمیز و بی‌دردسر نیست؛ جهانی است که به‌خاطر نبرد انسان و خدایان زخمی شده. این آسیب‌دیدگی یک بخش مهم از اتمسفر بازی است.

در کنار این‌ها، بازی سعی کرده حس «پیوستگی» داشته باشد؛ یعنی وقتی از یک منطقه وارد یک منطقه دیگر می‌شوی، محیط ناگهان تغییر نمی‌کند. گذرها، کوه‌ها، رودخانه‌ها و مسیرهای طبیعی کمک می‌کنند حرکت بین محیط‌ها باورپذیر باشد.

فعالیت‌های جانبی؛ سرگرمی‌هایی که هنوز فاش نشده‌اند

هنوز اطلاعات رسمی از فعالیت‌های جانبی منتشر نشده، اما با توجه به سبک بازی، به احتمال زیاد مواردی مثل:
– شکار موجودات نادر
– پیدا کردن قدرت‌های عنصری مخفی
– کشف مکان‌های باستانی
– مبارزه با «mini boss»ها
– جمع‌آوری آیتم‌هایی که Lore دنیا را کامل می‌کنند

در بازی وجود خواهد داشت.

سیستم پیشرفت شخصیت و ارتقای قدرت‌ها در The God Slayer

چِنگ در شروع بازی یک جنگجوست؛ کسی که قدرت عنصر را در خودش دارد، اما هنوز در حد یک مبارز معمولی است. مسیر رشد او یکی از ستون‌های اصلی تجربه است و دقیقاً به‌همین خاطر سازنده‌ها ساختار پیشرفت را پیچیده و چندلایه طراحی کرده‌اند. این سیستم فقط یک «درخت مهارت ساده» نیست؛ ترکیبی از یادگیری، کشف، انتخاب و تعامل با قدرت‌های طبیعی دنیاست.

قدم اول: شناخت عنصرها

همان‌طور که قبلاً اشاره شد، پنج عنصر اصلی در بازی وجود دارد:
آتش، آب، خاک، فلز و چوب.
چِنگ می‌تواند هرکدام را یاد بگیرد اما انتخاب‌هایت در طول بازی مشخص می‌کند کدام مسیر را بیشتر ادامه بدهی.

یعنی مثلاً اگر بیشتر از آتش استفاده کنی، هم توانایی‌های آتش سریع‌تر باز می‌شوند، هم توان حملات تو تغییر می‌کند. اما اگر مسیر آب یا خاک را بیشتر ادامه بدهی، سبک بازی‌ات زمین تا آسمان فرق خواهد کرد.

درواقع، هر عنصر یک «هویت جنگی» برای چنگ می‌سازد.

پیشرفت مهارت‌ها؛ آرام ولی حس‌پذیر

قدرت‌ها در بازی ناگهانی باز نمی‌شوند. معمولاً باید:
– مبارزات سخت انجام بدهی
– آیتم‌های مخصوص پیدا کنی
– یا در نقاط خاص جهان با استادان یا منابع عنصری روبه‌رو شوی

این شکل از پیشرفت باعث می‌شود هر ارتقا ارزشمند باشد.
وقتی یک توانایی جدید می‌گیری، حس می‌کنی واقعاً چیزی یاد گرفتی؛ نه اینکه بازی فقط یک عدد جلوی نامت اضافه کرده.

ترکیب عنصرها؛ چیزی که سبک بازی را می‌سازد

چیزی که سیستم پیشرفت را جذاب می‌کند «آزادی ترکیب» عنصرهاست.
مثال:
– اگر آتش + فلز را تقویت کنی، به سبک جنگجوی تهاجمی نزدیک می‌شوی.
– اگر آب + چوب را رشد بدهی، تبدیل می‌شوی به یک مبارز تاکتیکی و پشتیبان.
– اگر خاک را بالا ببری، دفاع و کنترل میدان قدرت اصلی‌ات می‌شود.

بازی تو را مجبور نمی‌کند یک نوع مبارزه را انتخاب کنی. هر ترکیبی که امتحان می‌کنی سبک جدیدی می‌سازد. این یعنی دو بازیکن می‌توانند چنگ کاملاً متفاوتی داشته باشند.

لباس‌ها، سلاح‌ها و نقش‌شان در پیشرفت

چِنگ می‌تواند از انواع سلاح‌ها استفاده کند. هر سلاح هم با عنصرهای خاصی بهتر کار می‌کند.
مثلاً یک شمشیر سبک با عنصر آتش کاملاً هماهنگ است، اما همان شمشیر اگر با عنصر خاک ترکیب شود، سرعتت را کم می‌کند.

لباس‌ها هم نقش مهمی دارند. بعضی لباس‌ها مقاومت عنصر خاصی می‌دهند، بعضی‌ دیگر سرعت بازیابی انرژی چی را بالا می‌برند. این دقیقاً یعنی انتخاب تجهیزات به اندازه انتخاب مهارت اهمیت دارد.

مسیرهای شخصی‌سازی؛ تو چنگ مخصوص خودت را می‌سازی

در اکثر بازی‌های نقش‌آفرینی، شخصیت‌ها بعد از مدتی شبیه هم می‌شوند؛ اما در The God Slayer احتمالاً چنین چیزی دیده نمی‌شود، چون:
– عنصرها مسیرهای کاملاً متفاوتی دارند
– سلاح‌ها روی سبک نبرد تأثیر می‌گذارند
– لباس‌ها و آیتم‌های خاص می‌توانند نقش چِنگ را تغییر بدهند
– بعضی مهارت‌ها فقط با کشف نقاط خاص دنیا آزاد می‌شوند، نه با XP ساده

در نتیجه، هر بازیکن شخصیت خودش را می‌سازد؛ یکی سنگین و مقاوم، یکی سریع و تهاجمی، یکی تاکتیکی و حامی، یکی عنصری و دوربرد.

نقش داستان در پیشرفت

پیشرفت فقط مبارزه و XP نیست. بعضی توانایی‌ها صرفاً با جلو رفتن در داستان فعال می‌شوند.
وقتی چنگ با خدایان یا شخصیت‌های مهم روبه‌رو می‌شود، اتفاق‌هایی درونی برایش رخ می‌دهد، و همین اتفاق‌ها برخی قدرت‌های جدید را آزاد می‌کند. این یعنی بازی می‌خواهد پیوند بین «داستان» و «توانایی‌های شخصیت» حس شود.

دشمن‌ها، باس‌ها و طراحی نبردها در The God Slayer

The God Slayer فقط یک بازی اکشن نیست؛ دنیایی است که در آن دشمن‌ها هویت دارند. هر موجود، چه یک سرباز ساده باشد چه یک نگهبان آسمانی، بر اساس منطق همین جهان ساخته شده. این یعنی نه فقط شکل‌شان، بلکه رفتار، سرعت، عنصر و حتی فلسفه وجودی‌شان هم با فضای بازی همخوان است.

دشمن‌های معمولی: ساده اما خطرناک

در گوشه‌وکنار دنیای بازی، دشمن‌هایی وجود دارند که شاید در نگاه اول مهم نباشند، اما اگر بی‌دقت جلو بروی، می‌توانند وسط مسیر کارت را بسازند.
چند مدل آنها:

• سربازهای زمینی؛ دشمن‌هایی که حملات فیزیکی انجام می‌دهند و معمولاً گروهی ظاهر می‌شوند.

• جنگجویان عنصری؛ کسانی که مثل چِنگ قدرت یک عنصر را در بدن‌شان بیدار کرده‌اند. نبرد با آن‌ها مثل مبارزه با نسخه تاریک‌ترِ خودت است.

• موجودات نیمه‌باستانی؛ چیزی بین جانور و مجسمه. بدن‌شان سنگی، چوبی یا فلزی است؛ یعنی حمله اشتباه روی‌شان اثر ندارد و باید نقطه ضعف پیدا کنی.

این دشمن‌ها برای سخت‌کردن مسیر نیستند؛ سازنده‌ها آن‌ها را طراحی کرده‌اند تا بازی فقط در باس‌ها خلاصه نشود. مبارزه‌های معمولی هم قرار است فکر و سرعت تصمیم‌گیری بخواهند.

دشمن‌های عنصری: هرکدام یک معما

در دنیایی که بر پایه عنصرها ساخته شده، طبیعی است دشمن‌ها هم نسخه‌های عنصری داشته باشند.
چند نمونه‌ از رفتارهای مخصوص:

• دشمن آتشین از ضربات سریع استفاده می‌کند و اگر درگیرش شوی احتمالاً آتش به لباس یا زمین اطراف منتقل می‌شود.

• دشمن آبی سرعت زیادی ندارد، اما میدان نبرد را کنترل می‌کند؛ حمله‌هایش فاصله را کم یا زیاد می‌کنند.

• دشمن خاکی معمولاً مقاومت بالایی دارد و بدون خالی شدن دفاعش، نمی‌توانی حتی یک ضربه درست وارد کنی.

این‌ها باعث می‌شود قبل از مبارزه فکر کنی «الآن از کدام عنصر استفاده کنم؟».

باس‌ها: قلب تجربه The God Slayer

باس‌فایت‌ها بزرگ‌ترین بخش این بازی‌اند. سازنده‌ها واضح گفته‌اند موجودات آسمانی (Celestials) و نگهبانان‌شان قرار است مبارزه‌هایی ارائه کنند که هم طولانی‌اند، هم سینمایی، هم سخت.

ویژگی‌های باس‌ها معمولاً این‌هاست:

۱. اندازه و حضور چشمگیر

بعضی باس‌ها از ساختمان هم بزرگ‌ترند؛ مثل مجسمه‌هایی که زنده شده‌اند. برخورد با آن‌ها بیشتر شبیه ورود به یک رویداد بزرگ است تا یک نبرد عادی.

2. فازهای متغیر

باس‌ها معمولاً چند مرحله دارند.
مثلاً:
– ابتدا کند و قابل پیش‌بینی‌اند
– بعد وارد فاز دوم می‌شوند و عنصرشان تغییر می‌کند
– در مرحله پایانی، زمین مبارزه دوباره عوض می‌شود

این تغییرات باعث می‌شود مبارزه یکنواخت نشود و نیاز باشد روش بازی‌ات را وسط نبرد عوض کنی.

3. رفتار هوشمند و هدفمند

باس‌ها فقط ضربه نمی‌زنند؛ رفتارشان معنا دارد.
یکی روی تخریب محیط تمرکز دارد، یکی روی کنترل میدان، و یکی روی دورکردن تو از نقاط امن.

4. نیاز به ترکیب عنصرها

بعضی باس‌ها به یک عنصر حساس‌اند، بعضی دیگر به ترکیب دو عنصر.
مثلاً:
– استفاده از آب روی باس آتشین سرعتش را کم می‌کند
– ترکیب فلز و آتش روی باس چوبی بیشترین آسیب را می‌زند
– عنصر خاک در برابر باس‌هایی که با قدرت باد یا نور حرکت می‌کنند موثر است

این یعنی باس‌فایت‌ها فقط «قدرت بالا» نیستند؛ یک پازل هم هستند.

نبردهای سینمایی با محیط‌های متحرک

چیزی که در تصاویر چندبار تکرار شده، محیطی است که هنگام مبارزه تغییر می‌کند—
زمین فرو می‌ریزد، سکوی جدید پدیدار می‌شود، یا انرژی عنصرها محیط را عوض می‌کند.
این باعث می‌شود هر باس‌فایت حس یک سکانس بزرگ سینمایی داشته باشد.

ریسک و پاداش

مبارزه با باس‌ها سخت است، اما پاداش‌شان ارزشش را دارد. معمولاً پس از شکست‌دادن یک باس:

• یک قدرت جدید آزاد می‌شود

• یک مسیر تازه باز می‌شود

• یا یک تکه از داستان اصلی روشن‌تر می‌شود

این طراحی باعث می‌شود هر باس‌فایت بخشی از روایت بازی باشد، نه فقط یک چالش سخت.

موسیقی، صداگذاری و فضاسازی صوتی The God Slayer

اگر گیم‌پلی ستون فقرات یک بازی باشد، صدا همان چیزی است که به آن روح می‌دهد. The God Slayer هم دقیقاً همین مسیر را می‌رود. حتی با اینکه هنوز نسخه نهایی یا دموی رسمی منتشر نشده، از همان ویدئوهای کوتاه و تصاویر اولیه یک چیز واضح است:
بازی می‌خواهد با صدا، حال‌وهوای جهانش را به جانت تزریق کند.

ترکیب موسیقی شرقی با فضای تاریک فانتزی

در نگاه اول، soundtrack بازی احتمالاً چیزی شبیه موسیقی‌های آسیای شرقی است—سازهایی مثل ارهو، فلوت بامبو یا سازهای زهی سنتی. اما نقطه جذاب ماجرا این است که این سازها تنها نیستند. زیرِ موسیقی یک لایه تاریک و سنگین وجود دارد؛ صدایی که یادآور نبرد، ظلم و تاریخ خونین جهان بازی است.

این ترکیب باعث می‌شود موسیقی نه‌فقط زیبا، بلکه احساسی باشد. جایی که باید تو را آرام کند، نرم می‌شود؛ جایی که باید آماده نبرد شوی، ضرب‌آهنگش تند می‌شود.

صداگذاری محیط؛ هر منطقه شخصیت دارد

چون بازی جهان‌باز است، صداگذاری محیط نقش بزرگی دارد. احتمالاً اینجا با محیط‌هایی روبه‌رو می‌شوی که صدایشان کمک می‌کند حالشان را بفهمی:

• جنگل‌ها پر از صدای باد لابه‌لای برگ‌ها، پرنده‌های ناشناس و گاهی خش‌خش عجیب موجودی که نزدیک می‌شود.

• شهرها زنده‌اند؛ صدای بازار، صحبت مردم، قدم‌ها روی چوب و سنگ. حتی اگر شخصیت‌ها در تصویر نباشند، صدا حضورشان را نشان می‌دهد.

• معبدهای باستانی سکوت دارند، اما سکوتی که تهش یک صدای خیلی آرام جریان دارد؛ انگار هوا خودش زمزمه می‌کند.

• مناطق ویران‌شده صدای خاصی دارند؛ باد خشک، سنگ‌هایی که فرو می‌ریزند، صدای دوردست موجودی که می‌چرخد و دنبال هدفش می‌گردد.

این صداها محیط را زنده می‌کنند. حتی بدون نگاه‌کردن به صفحه، می‌شود حدس زد کجای جهان هستی.

صداگذاری دشمن‌ها؛ هر موجود هشدار خودش را می‌دهد

یکی از مهم‌ترین نکاتی که تجربه جنگ را واقعی می‌کند، صداگذاری دشمن‌هاست.
در بازی‌هایی که طراحی درستی دارند، دشمن قبل از حمله خودش را با صدا لو می‌دهد. این دقیقاً همان چیزی است که به نظر می‌رسد The God Slayer هم به سراغش رفته:

• دشمن‌های سنگی صدای ترک‌خوردن یا کشیده‌شدن سنگ روی زمین می‌دهند.

• موجودات آتشین با نفس‌کشیدن‌شان فضای اطراف را گرم و خشن می‌کنند.

• موجودات آبی یا مه‌آلود صدای موج‌گونه یا حرکت مایع دارند.

یعنی اگر گوش‌ات تیز باشد، چند ثانیه قبل از حمله می‌فهمی چه چیزی به سمتت می‌آید.

باس‌فایت‌ها؛ موسیقی مخصوص هر نبرد

در بازی‌هایی که مبارزه با باس اهمیت دارد، معمولاً هر باس موسیقی خاص خودش را دارد.
The God Slayer هم از همین الگو دنبال می‌کند:

• باس‌هایی که عظمت دارند، موسیقی سنگین و اورکسترال می‌گیرند.

• باس‌های سریع و عنصری، صدایی تیز و ضربه‌ای دارند.

• باس‌های قدیمی یا شبه‌خدایی معمولاً موسیقی‌هایی با صدای کُر، ناله‌های کشیده و ریتم آرام اما تهدیدکننده دارند.

این تفاوت‌ها باعث می‌شود هر نبرد حس «یک رویداد بزرگ» داشته باشد.

صدای ضربات و قدرت‌های عنصری

قدرت‌های چنگ فقط تغییرات بصری ندارند؛ صدای مخصوص هم دارند.
مثلاً:

• آتش صدایی دارد که انگار هوا می‌سوزد.

• آب با جهش یا پاشش به زمین حس سردی می‌دهد.

• خاک صدای سنگین، کوبنده و قابل لمس دارد.

• فلز برق می‌زند، می‌خراشد و محکم برخورد می‌کند.

• چوب صدایی طبیعی، زنده و ارتعاشی دارد.

این صداها کمک می‌کنند حس کنی قدرت‌ها واقعی‌اند—نه فقط یک افکت روی صفحه.

روایت و صداگذاری شخصیت‌ها

چینگ، شخصیت اصلی، انسانی است که درد دیده و این درد در صدایش باید حس شود.
هنوز صدای رسمی او پخش نشده، اما مشخص است سازندگان می‌خواهند شخصیت‌ها «حرف بزنند» نه «دیالوگ تحویل بدهند».
یعنی صدای آدم‌هایی را خواهیم شنید که در دنیایی سخت زندگی می‌کنند؛ نه شخصیت‌های تمیز و بدون حس.

تکنولوژی، موتور بازی و کیفیت فنی The God Slayer

The God Slayer قرار است روی PS5، Xbox Series و PC عرضه شود؛ یعنی از همان شروع پروژه، سازنده‌ها پایه را روی سخت‌افزار نسل‌جدید گذاشته‌اند. این موضوع روی تک‌تک بخش‌های فنی بازی تأثیر گذاشته؛ از نورپردازی گرفته تا فیزیک و نحوه نمایش قدرت‌های عنصری.

موتور بازی؛ فعلاً رسمی نیست، اما نشانه‌ها مشخص‌اند

سازنده‌ها هنوز موتور بازی را رسماً اعلام نکرده‌اند، اما طبق سبک بصری، کیفیت نور، نوع سایه‌پردازی و مدل‌سازی‌ها، خیلی‌ها معتقدند بازی احتمالاً با نسخه‌ای ارتقایافته از موتور داخلی Pathea یا Unreal Engine ساخته می‌شود.

نشانه‌ها:

• کیفیت نورهای حجمی (Volumetric Light) بسیار نزدیک به UE است.

• افکت‌های ذرات هنگام استفاده از قدرت‌های عنصری شبیه همان سیستمی است که آنریل برای جلوه‌های جادویی ارائه می‌دهد.

• بافت‌ها و جزئیات لباس‌ها از حد معمول موتورهای اختصاصی فراتر است.

حتی اگر موتور اختصاصی باشد، مشخص است Pathea دارد از تکنیک‌های نسل جدید استفاده می‌کند.

نورپردازی؛ نیمه‌واقعی، نیمه‌اسطوره‌ای

یکی از چیزهایی که در نگاه اول جلب توجه می‌کند، نورپردازی هوشمندانه بازی است.
نور فقط برای روشن‌کردن صحنه نیست؛ بخشی از اتمسفر دنیای بازی است.

• نورهای سرد در مناطق آبی و مه‌آلود.

• نورهای گرم و عمیق در محیط‌های معبدی.

• انعکاس‌های طبیعی روی فلز و آب.

• سایه‌هایی که با حرکت دشمن‌ها «زنده» تغییر می‌کنند.

این‌ها نشان می‌دهد سیستم نورپردازی بازی به صورت پویا کار می‌کند، نه ایستا.

افکت‌های عنصری؛ چیزی فراتر از جلوه تصویری

قدرت‌های چنگ فقط افکت‌های زیبا نیستند؛ درست کار می‌کنند.

مثلاً:

• آتش واقعاً محیط را روشن می‌کند و روی بافت‌ها سایه می‌اندازد.

• آب بازتاب واقعی دارد و جلوی دوربین طبیعی حرکت می‌کند.

• خاک هنگام برخورد با زمین پراکنده می‌شود، نه اینکه فقط یک انیمیشن تکراری باشد.

• فلز برق واقعی دارد، نه یک شِیدر ساده.

این سطح از دقت معمولاً در بازی‌هایی دیده می‌شود که برای نسل جدید طراحی شده‌اند.

انیمیشن‌ها؛ سبک شرقی، اما سنگین و پرانرژی

حرکت‌های چنگ ظریف نیست؛ وزن دارد.
از آن حرکت‌هایی که وقتی شمشیر را بالا می‌برد، حس می‌کنی واقعاً چیزی را در دست گرفته.
این به خاطر چند چیز است:

• انیمیشن‌های Motion Capture برای حرکات انسانی

• انیمیشن‌های دستی (hand-made) برای قدرت‌های جادویی

• تأخیر واقع‌گرایانه بین ضربه و واکنش دشمن

این ترکیب باعث می‌شود ضربات «حس» داشته باشند، نه اینکه فقط سریع و بی‌وزن باشند.

مدل‌سازی شخصیت‌ها؛ جزئیات قابل لمس

چهره‌ها در بازی به سبک انیمیشن شرقی نزدیک‌اند، اما ریزکاری‌های زیادی دارند:

• چروک‌های ملایم

• خطوط روی زره

• پارچه‌هایی که با باد حرکت می‌کنند

• زیورآلاتی که لرزش طبیعی دارند

دشمن‌ها هم طراحی متفاوتی دارند؛ از بدن‌های سنگی تا موجوداتی که انگار از انرژی ساخته شده‌اند.

فیزیک محیط؛ تعامل به جای نمایش

فعلاً اطلاعات زیادی دراین‌باره فاش نشده، اما از تصاویر واضح است:

• محیط تخریب‌پذیر است.

• بعضی سازه‌ها در مبارزه می‌شکنند یا فرو می‌ریزند.

• آب و دود به شکل طبیعی پخش می‌شوند.

• اشیا سبک روی زمین با ضربه یا حرکت، جابه‌جا می‌شوند.

این یعنی بازی فقط «نمایش» نمی‌دهد؛ واکنش هم نشان می‌دهد.

بهینه‌سازی؛ احتمالاً چالش بزرگ

چون بازی جهان‌باز و پر از افکت است، هرچه جلوتر برویم احتمالاً مهم‌ترین موضوع برای سازندگان «بهینه‌سازی» خواهد بود.
نسل‌جدید قدرت زیادی دارد، اما وقتی پای جهان بزرگ + قدرت‌های عنصری + نورپردازی پویا وسط باشد، کار سخت می‌شود.

اگر Pathea بتواند بازی را روان و پایدار نگه دارد، یک امتیاز بزرگ برایش خواهد بود.

اسلحه‌ها، تجهیزات و نقش آن‌ها در سبک بازی The God Slayer

The God Slayer فقط با قدرت‌های عنصری جلو نمی‌رود؛ اسلحه‌ها و تجهیزات نقش بزرگی در این دارند که چِنگ چطور بجنگد، چطور دفاع کند و چطور خودش را با دشمن‌ها تطبیق بدهد. بازی به شکل واضح تلاش می‌کند سیستم جنگی را طوری طراحی کند که اسلحه انتخاب ساده‌ای نباشد؛ یک تصمیم جدی در سبک مبارزه است.

اسلحه‌ها؛ هرکدام یک هویت جنگی دارند

سازنده‌ها هنوز فهرست نهایی اسلحه‌ها را منتشر نکرده‌اند، اما از تصاویر، انیمیشن‌ها و سبک مبارزه می‌شود چند مورد را به طور واضح تشخیص داد:

● شمشیرهای سبک

حرکت‌های سریع، مناسب برای نبرد نزدیک و عناصر آتش یا فلز.
شبیه کلاسیک‌ترین شکل مبارزه‌های شرقی:
ضربه، جاخالی، بازگشت با ضدحمله.

● شمشیرهای بزرگ یا دو دستی

ضربه‌های سنگین، کند اما ویرانگر.
با عنصر خاک، این سلاح‌ها تبدیل می‌شوند به ابزار کنترل میدان—
زمین را می‌شکافند، دشمن‌ها را دور می‌کنند و دفاع می‌شکنند.

● نیزه یا هالبر‌د

سلاح‌هایی برای فاصله متوسط.
با عنصر آب یا فلز ترکیب شوند، خیلی مناسبِ بریدن فاصله و به‌هم‌ریختن نظم دشمن‌ها هستند.

● تجهیزات جادویی یا کاتالیزورها

ابزارهایی که بیشتر برای استفاده از عنصرها طراحی شده‌اند.
اینجا ضربه فیزیکی مهم نیست؛ تمرکز روی رها کردن قدرت‌های بزرگ است.
کسی که این مسیر را انتخاب کند، تقریباً یک «جادوگر شرقی» می‌شود.

● سلاح‌های ترکیبی

در بعضی صحنه‌ها چیزی دیده می‌شود که انگار بین سلاح فیزیکی و شیء جادویی است.
این‌ها احتمالاً سلاح‌هایی هستند که به قدرت یک عنصر وابسته‌اند و بدون انرژی چی حتی فعال نمی‌شوند.

تجهیزات و زره‌ها؛ فقط برای ظاهر نیستند

لباس‌ها و زره‌ها در بازی نقش واقعی دارند، نه تزئینی.

● زره‌های سبک

سریع، انعطاف‌پذیر، مناسب جابه‌جایی زیاد.
بازیکنی که این مسیر را انتخاب کند می‌تواند بیشتر روی جاخالی و قدرت‌های سریع حساب کند.

● زره‌های سنگین

کندتر اما با مقاومت بالا.
برای کسانی که می‌خواهند مستقیم وارد دل دشمن شوند و از نزدیک مبارزه کنند.

● لباس‌های تقویت‌کننده عنصرها

بعضی لباس‌ها روی عنصر خاصی تمرکز دارند.
مثلاً:

• لباس‌هایی که انرژی آتش را افزایش می‌دهند

• لباس‌هایی که سرعت بازیابی چی را بالا می‌برند

• لباس‌هایی که مقاومت در برابر ضربات عنصری می‌دهند

این یعنی لباسی که انتخاب می‌کنی، سبک مبارزه را تغییر می‌دهد.

نقش تجهیزات در ساختن «چنگ مخصوص تو»

بازی طوری طراحی شده که شخصیت‌ها شبیه هم نشوند.
اسلحه + تجهیزات + عنصرها = سبک جنگی شخصی.

مثال:

• یک بازیکن با شمشیر سبک + زره سبک + عنصر آتش، تبدیل می‌شود به جنگجوی سرعتی.

• بازیکن دیگر با شمشیر دو دستی + خاک + زره سنگین، یک تانک انسانی می‌شود.

• یک نفر هم با کاتالیزور عنصری + ترکیب آب و چوب، بیشتر تاکتیکی و جادویی بازی می‌کند.

این ترکیب‌ها احتمالاً یکی از جذاب‌ترین بخش‌های بازی خواهند بود؛ چون هرکس نسخه خودش از چِنگ را می‌سازد.

سیستم لوت؛ پیدا کردن چیزهای ارزشمند

تا حالا اطلاعات زیادی درباره لوت منتشر نشده، اما با توجه به سبک بازی انتظار می‌رود:

• دشمن‌های خاص آیتم‌های کمیاب بدهند

• باس‌ها تجهیزات نادر و قدرتمند داشته باشند

• در بخش‌های مخفی نقشه زره‌ها یا سلاح‌های منحصر به‌فرد پیدا شود

• بعضی آیتم‌ها فقط با اکتشاف آزاد یا حل پازل‌های محیطی به دست بیایند

این یعنی لوت گرفتن فقط یک فرایند تکراری نیست؛ بخشی از کشف دنیا است.

نقش به‌روزرسانی سلاح‌ها

تقریباً قطعی است که سلاح‌ها قابلیت ارتقا دارند.
ارتقا احتمالاً این شکل باشد:

• افزایش قدرت فیزیکی

• افزایش سازگاری با عنصرها

• باز کردن ضربه‌های جدید

• کم‌شدن مصرف انرژی چی

این نوع ارتقاها باعث می‌شوند حتی یک سلاح ساده، اگر خوب تقویتش کنی، تبدیل به ابزار اصلی‌ات در نبرد شود.

جمع‌بندی The God Slayer

The God Slayer فعلاً در مرحله‌ای قرار دارد که همه‌چیز درباره‌اش «قول» و «نشانه» است؛ اما همین نشانه‌ها کافی‌اند تا بفهمیم با یک پروژه معمولی طرف نیستیم. Pathea Games که همیشه به ساخت دنیاهای زنده و متفاوت علاقه داشته، این‌بار قدم خیلی بزرگ‌تری برداشته و سراغ ترکیب فانتزی شرقی، اکشن نقش‌آفرینی و نبرد با موجوداتی رفته که بیشتر از آن‌که دشمن باشند، نماد یک قدرت قدیمی هستند.

دنیای بازی هویت دارد؛
داستان، انگیزه و درد خودش را دارد؛
مبارزه‌ها وزن و استراتژی دارند؛
عنصرها فقط افکت نیستند، بخشی از منطق جهان‌اند؛
و مبارزه با یک باس شبیه این است که وسط یک صحنه سینمایی گیر افتاده باشی.

در کنار همه این‌ها، بازی روی نسل‌جدید ساخته می‌شود و همین باعث شده از حالا بتوان نورپردازی، مدل‌سازی، فیزیک و انیمیشن‌هایی را دید که با استانداردهای امروز هماهنگ‌اند. تیم سازنده می‌خواهد دنیایی بسازد که نه‌فقط دیده شود، بلکه حس شود.

البته همه‌چیز عالی نیست؛ هنوز تاریخ دقیق انتشار نداریم، نسخه قابل تجربه در دسترس نیست و فاصله زیادی تا عرضه باقی مانده. اما اگر پروژه همین‌طور پیش برود، The God Slayer می‌تواند یکی از همان بازی‌هایی باشد که سال‌ها بعد هم اسمش یادمان بماند؛ بازی‌ای که هم ماجراجویی دارد، هم عمق، هم مبارزه‌ و هم دنیایی که ارزش گشتن دارداگر دنبال بازی‌هایی هستی که تجربه متفاوتی ارائه می‌کنند یا می‌خوای تازه‌ترین خدمات مربوط به بازی‌های مختلف رو ببینی، یک‌بار هم شده حتماً از بخش خدمات سایر بازی‌ها در واریاشاپ سر بزن. اونجا همیشه سرویس‌ها و محصولات جدید اضافه می‌شن و احتمال زیاد می‌تونی چیزی پیدا کنی که با سلیقه‌ت جور دربیاد..